Cinsel Sömürü Amacıyla İnsan Ticareti

AVRUPA KONSEYİ BAKANLAR KOMİTESİ’NİN

19 MAYIS 2000 TARİHİNDE KABUL ETTİĞİ

R (2000) 11 SAYILI KARAR

VE İZAHAT BELGESİ

 

AVRUPA KONSEYİ

 

Avrupa Konseyi 5 Mayıs 1949 tarihinde 10 Avrupa devleti tarafın­dan, aralarındaki birliği güçlendirmek amacıyla kurulmuş siyasi bir ör­güttür. Halen 41 Avrupa devletini kapsamaktadır.

Örgütün temel hedefi demokrasi, insan hakları ve hukukun üstünlü­ğünü desteklemek, üye ülkelerin karşı karşıya kaldığı siyasi, toplumsal, kültürel ve yasal sorunlara ortak yanıt geliştirebilmektir. 1989’dan bu yana orta ve doğu Avrupa’nın birçok ülkesini bünyesine alan örgüt, bu ülkelerin siyasi, yasal ve idari reformları uygulama ve kalıcılaştırma ça­balarına destek olmuştur.

Avrupa Konseyi’nin daimi merkezi Fransa’da, Strasbourg’dadır. Konsey, statüsü gereği iki organdan oluşur: 41 üye ülkenin Dış İşleri Ba­kanları’nın oluşturduğu Bakanlar Komitesi ve 41 ulusal meclisin gönder­diği delegasyonları kapsayan Parlamenterler Meclisi. Avrupa Yerel ve Bölgesel Yönetimler Kong­resi, üye ülkelerdeki yerel ve bölgesel özyö­netim kurumlarını temsil eder.

Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi bir devlete karşı bireylerin, der­neklerin veya başka sözleşmeci tarafların, Avrupa İnsan Hakları Sözleş­mesi’nin ihlal edildiği gerekçesiyle ileri sürdüğü şikayetleri karara bağ­lama yetkisini haiz hukuki organdır.

 

AVRUPA KONSEYİ VE KADIN-ERKEK EŞİTLİĞİ

 

Temel insan haklarından biri sayılan kadın erkek eşitliği konusu, Kadın-Erkek Eşitliğini İzleme Komitesi’nin (CDEG) sorumluluğundadır. Komite’yi oluşturan (ve her biri bir ülkeyi temsil eden) uzmanlar hem ulusal düzeyde, hem de Avrupa Konseyi nezdinde etkin biçimde kadın erkek eşitliğinin sağ­lanması için girişimleri teşvik etmekle görevlendi­rilmişlerdir. CDEG bu amaçla tahlil, araştırma ve değerlendirmeler ya­par, strateji ve siyasi önlemler saptar ve gerektiğinde uygun hukuki araçların çerçevesini çizer.

 

Kadın erkek eşitliği konulu faaliyetler hakkında başka bilgi için bağlantı adres ve telefonları :

 

Division Equality between Women and Men

Directorate General of Human Rights

Council of Europe

67075 STRASBOURG CEDEX

Tel: +33 3 88 41 23 39

Fax: +33 3 90 21 49 18

 

 

AVRUPA KONSEYİ

BAKANLAR KOMİTESİ

 

BAKANLAR KOMITESİ’NİN ÜYE DEVLETLERE

CİNSEL SÖMÜRÜ AMACIYLA İNSAN TİCARETİNE KARŞI EYLEM KONULU

R (2000) 11 sayılı TAVSİYE KARARI *

 

(Bakanlar Komitesi tarafından 19 Mayıs 2000 tarihinde

Delegeler Komitesi’nin 710. oturumunda kabul edilmiştir)

 

Bakanlar Komitesi, Avrupa Konseyi Statüsü’nün 15.b maddesi uya­rınca,

Avrupa’nın son yıllarda cinsel sömürü amacıyla insan ticaretiyle bağlan­tılı faaliyetlerde ciddi artış yaşadığını, bu tür getirisi yüksek faali­yetlerin orga­nize suç gruplarınca uyuşturucu ve silah ticareti, para ak­lama gibi faaliyetleri finanse etmek ve genişletmek için kullanıldığı öl­çüde bu faaliyetlerin çoğu kez organize suç örgütleriyle bağlantısı oldu­ğunu akılda tutarak,

Cinsel sömürü amacıyla insan ticaretinin ulusal sınırların çok öte­sine geçtiği, bu nedenle de bu olguyla mücadele etmek ve kurbanları ko­rumak için Avrupa çapında bir strateji geliştirmenin yanısıra Avrupa Konseyi’ne üye ül­kelerin konuyla ilgili mevzuatının birbiriyle uyumlu hale getirilip, her yerde aynı biçimde ve etkin uygulanması gerektiğini düşünerek,

İkinci Avrupa Konseyi’nin Zirve Toplantısı’nda (Ekim 1997) kabul edilen ve Avrupa Konseyi’ne üye ülkelerin devlet ve hükümet başkanla­rının “tüm Avrupa’da (…) organize suçların (...) artışının yarattığı so­runlara ortak cevap arama” kararı aldıklarını belirterek, “kadınlara uy­gulanan şiddete ve kadınların her türlü sömürüsüne karşı mücadele et­mek”teki kararlılıklarını yineledikleri Deklarasyon’u hatırlatarak,

İnsan Hakları ve Temel Özgürlüklerin Korunmasına İlişkin Söz­leşme (1950) ve ek protokollerini akılda tutarak,

Avrupa Sosyal Şartı’nı (1961), Gözden Geçirilmiş Avrupa Sosyal Şartı’nı (1996) ve Avrupa Sosyal Şartı’na Kolektif Şikayet Sistemi geti­ren Ek Proto­kol’ü akılda tutarak;

Bakanlar Komitesi’nin Avrupa Konseyi’ne üye ülkelere yönelik Cinsel sömürü, Pornografi, Çocuk ve Genç Fuhuşu ve Ticareti konulu R (91) 11 sayılı Tavsiye Kararı, Değişim Döneminde Avrupa’da Suç Poli­tikası konulu R (96) 8 sayılı Tavsiye Kararı ile Savunma Hakları ve Ta­nıkların Sindirilmesi konulu R (97) 13 sayılı Tavsiye Kararı’nı akılda tutarak;

Avrupa Konseyi Parlamenterler Meclisi’nin Çocuk Ticareti ve sair Çocuk Sömürüsü Biçimleri konulu 1065 sayılı Tavsiye Kararı’nı (1987), Kaçak Göç: Kaçak İşçi Tüccarları ve İşverenleri konulu 1211 sayılı Tav­siye Kararı’nı (1993), Çocukların Cinsel Sömürüsü konulu 1099 sayılı Tavsiye Kararı’nı (1996) ve Avrupa Konseyi’nin üye ülkelerde Kadın Ticareti ve Fuhuşa Zor­lama konulu 1325 sayılı Tavsiye Kararı’nı (1997) akılda tutarak;

Ayrıca, Kadınlara Karşı her türlü Ayrımcılığın Önlenmesi Sözleş­mesi (1979) ve İnsan Ticaretinin ve Kişilerin Fuhuş yoluyla Sömürülme­sinin Ön­lenmesi için Birleşmiş Milletler Sözleşmesi gibi başka uluslara­rası sözleşmeleri anımsayarak;

Cinsel sömürü amacıyla insan ticaretinin esas olarak kadın ve gençleri il­gilendirdiği ve kurbanlar açısından kölelikle sonuçlanabilece­ğini göz önüne alarak;

İnsan haklarını ihlal eden ve insanın birey olarak bütünlüğünü ve onurunu tehdit eden, cinsel sömürü amacıyla insan ticaretini mahkum eder;

Üye ülke hükümetlerine

1. bu tavsiye kararının ekinde tarif edilen önlemleri uygulama ya da ge­rektiğinde uygulamaya koyma amacıyla mevzuat ve uygulamalarını gözden geçirmelerini;

2. bu tavsiye kararının bütün ilgili kamusal ve özel kurumların, özellikle polisin ve adli yetkililerin, diplomatik misyonların, göçmenlikle ilgili yetkililerin, sosyal yardım, tıp ve eğitim alanlarında çalışanların ve sivil toplum örgütlerinin dikkatine sunulmasını sağlamalarını tavsiye eder.

 

R (2000) 11 Sayılı Tavsiye Kararı’na Ek

 

I. Temel ilke ve kavramlar

1. Temel ilkeler şunlardır: Cinsel sömürü amacıyla insan ticareti kavramı, bir veya daha fazla sayıda birey ya da tüzel kişi tarafından, ya­sal ya da yasa dışı yollardan, kendi rızalarıyla bile olsa, zor kullanarak, özellikle şiddet, tehdit ve yetkinin ya da hassas bir konumun kötüye kul­lanımı gibi yollara başvurarak cinsel sömürü amacıyla insan tedariki ve/veya insan sömürüsünün ve/veya ula­şımının veya göçünün organizas­yonunu ifade eder.

Bu temelde, üye ülke hükümetleri aşağıdaki önlemleri gözden ge­çirmeye çağırılırlar:

II. Genel önlemler

2. İnsan ticareti kurbanlarının ve özellikle en korumasız ve etkilenen grup olan kadın, ergen ve çocukların hak ve çıkarlarının korunmasını güvence altına almak için yasal ve pratik önlemler almak.

3. Mümkünse rehabilitasyon programları uygulayarak , insan ticareti kur­banlarına yardım konusuna ve kurbanların tüccarlardan korunmasına mutlak öncelik vermek..

4. İnsan ticaretiyle uğraşanların hepsini yakalamak, kovuşturmak ve ce­zalandırmak; seks turizmini ve bu tür ticarete yol açabilecek her türlü faaliyeti engellemek için girişimde bulunmak.

5. Cinsel sömürü amacıyla insan ticaretini, uluslararası organize suçlar kategorisine giren ve bu nedenle ulusal ve uluslararası düzeylerde gerçeklikle uyumlu eşgüdümlü müdahale gerektiren bir olgu saymak.

 

III. Eylem ve yöntemlerin temeli

6. İlgili sosyal, adli, idari, gümrük makamlarıyla sivil toplum ör­gütleri, göçmenlik, emniyet ve asayiş güçlerini kapsayan çok disiplinli bir yaklaşımla eşgüdümlü eylem gerçekleştirmek.

7. İnsan ticareti kurbanlarının vatandaşı oldukları, transit geçtikleri ve va­rış noktasındaki ülkeler arasında, yetkili ulusal kurumlarla sivil toplum örgütle­rini de kapsayan ikili ve çok taraflı anlaşmalar yapılması yoluyla işbirliğini teşvik etmek.

8. Bu eylemlerin sağlam ve güvenilir bir temele oturması için ulusal ve uluslararası araştırmayı, özellikle aşağıda sayılan alanlarda teşvik et­mek:

– medyanın ve özellikle yeni bilgi ve iletişim tekniklerinin cinsel sömürü amacıyla insan ticareti üzerindeki etkisi;

– seks ticaretinin müşterileri, talep eğilimleri ve bunların cinsel sö­mürü amacıyla insan ticareti üzerindeki etkileri;

– insan ticaretinin kökeni ve bu ticaretle iştigal edenlerin kullandığı yön­temler.

9. Cinsel sömürü amacıyla insan ticareti konusunda uzmanlaşmış araş­tırma birimlerinin kurulmasını gündeme almak.

10. Ulusal ve uluslararası düzeyde cinsel sömürü amacıyla insan ti­careti olgusunu aydınlatacak veri ve istatistikleri geliştirmek için adımlar atmak ve mümkünse bu olgunun Avrupa Konseyi’ne üye devletlerde na­sıl geliştiğini karşılaştırmak.

 

IV. Önleyicilik

i. Bilinç yükseltme ve bilgilendirme

11. Kamunun insan ticaretine yol açacak riskli durumlar ve bu tür ticare­tin olumsuz etkileri konusunda duyarlılığının artırılması için ve özellikle fuhuşun kolay gelir elde etme yolu olduğu inancını kırmak için, cinsiyet pers­pektifli bilgilendirme kampanyaları düzenlemek; bu kam­panyalar, başta göç­men adayı kadınlar ve kadın mülteciler olmak üzere, tüm ilgililere yönelmeli­dir.

12. Seks turizmini itibarsız kılmak ve bu tür faaliyetlerin potansiyel katı­lımcılarını caydırmak için bilgilendirme kampanyaları düzenlemek.

13. Diplomatik temsilciliklere, kamu yetkililerine, medyaya, insani yar­dımla ilgilenen sivil toplum örgütlerine ve potansiyel kurbanların va­tandaşı oldukları ülkelerde çalışan diğer kamusal ya da özel kurumlara kadın, çocuk ve gençlerin cinsel sömürüsüne ve ticaretine ilişkin broşür, video ve dokümantas­yon gibi uygun bilgileri sunmak.

14. Cinsel sömürüyle bağlantılı sağlık risklerine ilişkin bilgiyi her ülkede geniş biçimde yaymak.

15. Medya çalışanlarının, cinsel sömürü amacıyla insan ticaretiyle bağ­lantılı konuların ve medyanın bu alanda sahip olabileceği nüfuzun farkında olmalarını sağlayacak faaliyetleri teşvik etmek ve düzenlemek.

 

ii. Eğitim

16. Okullara cinsellik eğitimi dersi koymak ya da bu konudaki dersleri kuvvetlendirmek ve bunu yaparken çocuk haklarını olduğu kadar ebeveynlerin, vasilerin ya da yasal olarak çocuğa bakmakla yükümlü diger kişilerin haklarını da göz önünde tutarak, insan hakları ve bireyin onuruna saygıyı ve kadın-erkek eşitliğini özellikle vurgulamak.

17. Öğretim programlarının çocuk ve gençlerin karşı karşıya kala­bilecek­leri sömürü, cinsel istismar ve insan ticareti riskleri ile kendilerini bunlara karşı koruma yolları hakkında bilgi vermesini sağlamak; bu bilgi, eğitim sistemi dı­şında kalan gençlere ve ebeveynlere de yayılmalıdır.

18. Kız ve erkek öğrencilere, basmakalıp cinsiyet rollerinden kaçı­nan bir eğitim sunmak ve bütün öğretmenlerin ve eğitim alanında çalışan diğer kişile­rin, öğretim programlarına cinsiyet boyutunu katacak şekilde eğitilmelerini sağlamak.

 

iii. İş içi eğitim

19. Sosyal yardım uzmanları, tıp, eğitim, diplomasi, konsolosluk, adli iş­ler, gümrük ve polis personeli için, bu kişilerin cinsel sömürü amaçlı ticarete konu durumları teşhis edip uygun yanıt vermelerini sağla­yacak özel eğitim programları düzenlemek.

20. Polis personelinin bu alanda özel beceriler edinmesi için eğitim prog­ramları oluşturmak ya da geliştirmek.

21. Özellikle, polis ile kurbanların korunmasında uzmanlaşmış sivil top­lum örgütleri arasında işbirliğini artırmak için spesifik eğitim prog­ramları oluşturmak ve deneyim alışverişini sağlamak.

22. Yurtdışına çıkan kişilerin ve özellikle ebeveyni ya da vasisi tara­fından eşlik edilmeyen gençlerin insan ticaretine konu olmamasını sağla­yarak suçun önlenmesine katkıda bulunabilmeleri için, göçmenlikle ilgili resmi görevliler ve sınır polisi için eğitim programları geliştirmek.

 

iv. Uzun vadeli eylemler

23. İnsan ticaretinin, çoğu zaman ekonomik olarak kalkınmış ülke­lerle daha az gelişmiş olanlar arasındaki eşitsizliklere bağlı uzun vadeli sebepleriyle, özellikle az gelişmiş ülkelerdeki kadınların sosyal ve eko­nomik konumunu düzeltme yoluna giderek mücadele etmek.

24. Ekonomik, sosyal, göçmenliğe ilişkin ve diğer politikaları oluş­turur­ken, kadınların durumunu düzeltmek ve insan ticaretiyle seks turiz­mini engel­leme gereğini hesaba katmak.

25. Kadınların vize ve oturum izni almak için gereken usul ve ko­şulların farkına varmaları amacıyla yasal göç olanaklarıyla ilgili bilgi yaymak.

 

V. Kurbanların korunması ve yardım

i. Kurbanlara destek hizmetleri

26. İnsan ticareti kurbanlarına vatandaşı oldukları ülkedeki hayata ya da misafir eden ülke hayatına yeniden entegre olabilmeleri amacıyla psikolojik, tıbbi, sosyal ve idari desteğin yanısıra, haklarıyla ilgili bilgi­lerden yararlanabi­lecekleri kabul merkezleri ya da başka kuruluşlar kur­mak ya da geliştirmek.

27. Özellikle, örneğin kabul merkezleri ya da başka kuruluşlar ara­cılı­ğıyla, kurbanların kendi dillerinde adli yardımdan yararlanmalarını sağlamak.

 

ii. Yasal eylem

28. İnsan ticareti kurbanlarına, özellikle çocuk ve tanıklara, şika­yetlerini bildirip dile getirebilmeleri için, özel hayatlarını ve haysiyetle­rini rencide et­meyecek şekilde ve resmi prosedürler ile bunların travma yaratıcı etkilerini azaltacak, mümkün olduğunca (sesli ya da görüntülü) özel cihazlar sağlamak.

29. Gerektiğinde ve özellikle suç şebekeleri söz konusu olduğunda, sin­dirme ve misilleme girişimlerine karşı kurbanları, tanıkları ve ailele­rini koru­mak için adımlar atmak.

30. Hem vatandaşı oldukları ülkede, hem varış ülkesinde kurbanları ve ailelerini sindirme girişimleriyle ve bu kişilerin can güvenliğine gelen gerçek tehditlerle etkin mücadele araçları sağlayan kurban koruma sis­temleri oluştur­mak.

31. İnsan ticareti kurbanları varış ülkesinde yasal yollara başvurdu­ğunda, gerekirse bu kişilerin vatandaşı oldukları ülkede kalan ailelerine koruma sağ­lamak.

32. Bu korumayı, gerektiğinde, kurbanlara hukuk ve ceza davala­rında yardımcı olan dernek ve örgütlere de yaymak.

33. İlgili mahkemelerin, suçluları kurbanlara tazminat ödemeye zorlama­sına imkan vermek.

34. Kurbanlara, suçlulara karşı yürütülen yargılama usulünde tanık olarak dinlenebilmeleri için, gerektiğinde ve milli mevzuat çerçevesinde, varış ülke­sinde geçici oturum vermek; bu süre içinde kurbanların sosyal ve tıbbi yardım almalarını sağlamak önemlidir.

35. Gerektiğinde ve insani gerekçelerle, kişilere geçici oturum izni verme konusunu gündeme almak.

 

iii. İnsan ticareti kurbanları için vatandaşı oldukları ülkede alı­nacak sosyal önlemler

36. İnsan ticareti kurbanlarına yardım eden bir sivil toplum örgütleri ağı kurulmasını teşvik etmek ve desteklemek.

37. Kurbanların vatandaşı oldukları ülkeye dönüş ve hayata enteg­rasyon­ları için, bu ülkedeki kabul merkezleriyle sivil toplum örgütleri arasındaki iş­birliğini geliştirmek.

 

iv. Geri dönüş ve rehabilitasyon

38. Köken ülkeyle varış ülkesi arasında işbirliği anlaşmaları da dahil ol­mak üzere her türlü önlemi alarak, kurbanlara vatandaşı oldukları ül­keye geri dönüş hakkını vermek.

39. İkili anlaşmalar yoluyla, kurbanların geri dönmesini finanse edecek ve ülkelerindeki hayata yeniden entegre olmalarına katkıda bulu­nacak bir sistem kurmak.

40. Kurbanların tıbbi ve sosyal yardım ve/veya ailelerinden yardım alma­larını temin edecek şekilde, geri dönenler için bir sosyal destek sis­temi oluş­turmak.

41. Kurbanların iş hayatına yeniden entegre olabilmeleri için özel önlem­ler almak.

 

VI. Ceza yasaları ve hukuki işbirliği

42. Cinsel sömürü amacıyla insan ticareti konusunda yasa çıkarmak ya da varolan yasaları güçlendirmek ve gerektiğinde özel bir suç tesis etmek.

43. Caydırıcı hapis mahkumiyeti de dahil, suçların ciddiyetiyle orantılı cezai müeyyide koymak ya da var olanı ağırlaştırmak; etkin adli işbirliğine ve suçlanan ya da hüküm giymiş kişilerin sınırdışı edilmesine olanak vermek.

44. İyi niyetli üçüncü kişilerin haklarına halel getirmeksizin, insan ticareti araç ve gelirlerinin zapt ve haczine olanak verecek gerekli ön­lemleri almak.

45. İnsan ticareti kurbanlarının sömürüldüğü yerlerin teftiş ve kont­rolünü kolaylaştırmak ve gerekirse kapatılmasını sağlamak.

46. Tüzel kişilerin sorumluluğunu düzenleyen kuralları, özel cezalar ön­görerek koymak.

47. İnsan ticaretiyle iştigal edenlerin, konuya uygulanabilir uluslara­rası standartlara göre, mümkünse suçun kanıtlarının ortaya çıkarılabile­ceği ülkeye sınırdışı edilmesini sağlamak.

48. Cinsel sömürü amacıyla insan ticaretiyle bağlantılı suç işlemiş kişile­rin kovuşturulması ve mahkum edilmesini mümkün kılacak ve ko­laylaştıracak sınırötesi yasal düzenlemelere ilişkin kuralları, suçun hangi ülkede işlendiğine bakılmaksızın ve suçun birden fazla ülkede işlenmiş olduğu durumlar dahil, koymak.

49. Kişisel bilgilerin korunmasına ilişkin ulusal yasalara ve Avrupa Kon­seyi’nin, Kişisel Verilerin Otomatik İşleme Tabi Tutulmasına ilişkin Bireylerin Korunması Sözleşmesi’ne uygun olarak, insan ticareti suçları­nın kovuşturul­ması ve soruşturulmasında yararlı olabilecek bilgi sistem­lerini kurmak ve işletmek.

 

VII. İşbirliği ve eşgüdüm önlemleri

i. Ulusal düzeyde

50. İnsan ticaretiyle mücadele ve bu konuda çok-disiplinli yaklaşı­mın dü­zenlenmesi konularında milli politikayı oluşturacak bir eşgüdüm mekanizması kurmak.

51. Bu mekanizmayı, bilgi mübadelesini, istatistiki veri toplamayı ve alan çalışmasında elde edilen pratik bulguları, insan ticaretindeki trendlerin ve milli politikanın değerlendirilmesini teşvik etmek amacıyla kullanmak.

52. Bu mekanizmayı, başka ülkelerin ve uluslararası örgütlerin me­kaniz­malarıyla bağlantı içinde faaliyetleri eşgüdümleyebilmek ve insan ticaretiyle mücadeleyi hedefleyen milli ve uluslararası stratejileri uygu­lamak, gözden geçirmek ve denetlemek için kullanmak.

 

ii. Uluslararası düzeyde

53. Mümkün olduğu ölçüde insan ticaretine uygulanabilir mevcut bütün araç ve mekanizmaları, özellikle bu ticaretten elde edilen karların zapt ve hac­zine ilişkin olarak kullanmak.

54. Kişisel verilerin korunmasına ilişkin milli yasalara uygun olarak ve bir Avrupa kayıp kişiler dosyası oluşturmakla özel olarak sorumlu kılınmış, insan ticaretine karşı mücadeleyi eşgüdümleyecek bir uluslara­rası kurum oluş­turmak.

55. Ülkeler arasında bilgi mübadelesini ve işbirliğini ikili ilişkiler düze­yinde ve insan ticaretiyle mücadele konusunda çalışan uluslararası örgütler aracılığıyla artırmak ve geliştirmek.

56. Hükümetler, Avrupa Konseyi Para Aklama, Suç Gelirlerinin Araş­tırma, Zapt ve Haczi konulu Avrupa Konseyi Sözleşmesi’ni (1990), Gözden Geçirilmiş Sosyal Şart’ı (1996), Avrupa Sosyal Şartı’na Kolektif Şikayet Sis­temi getiren Ek Protokol’ü (1995), Çocuk Haklarının Kulla­nımına ilişkin Av­rupa Sözleşmesi’ni (1996), Kadınlara Karşı Her Türlü Ayrımcılığın Önlenme­sine ilişkin Sözleşme’yi (1979) ve bu sözleşmenin İhtiyari Protokol’ünü (1999), Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları Sözleş­mesi’ni (1989) halen imzala­mamışlarsa kabul etmeyi ve imzalamayı ve/veya bu sözleşmelerdeki çekince­lerden vazgeçmeyi gündeme almaya davet edilirler.

57. Hükümetler aşağıda sayılan belgelerde dile getirilen ilke ve ka­rarları uygulamak için bütün gerekli önlemleri milli sistemlerine dahil etmeye davet edilirler :

4. Dünya Kadınlar Konferansı’nda (Pekin, 4-15 Eylül 1995) kabul edilen Eylem Programı’nda belirlenen ilke ve standartlar ve özellikle Bölüm IV.D, Kadınların Statüsüne ilişkin Birleşmiş Milletler Komis­yonu’nun 42. oturu­munda mutabakatla kabul edilen sonuçlar, Kadın ve Kız Ticareti konusunda Birleşmiş Milletler Genel Kurulu’nda düzenli olarak kabul edilen kararlar, Ba­kanlar Konferansı’nda kabul edilen Cin­sel Sömürü Amacıyla Kadın Ticaretini Engellemek ve Mücadele Etmek için Önlemler’e ilişkin Avrupa Kılavuz İlkele­rini’ni içeren Deklarasyon (Lahey, 24-26 Nisan 1997) ve Bakanlar Komi­tesi’nin Avrupa Konseyi üyesi ülkelere aşağıda sayılan tavsiye kararları: Suç kökenli gelirlerin transferi ve saklanmasına karşı önlemlere ilişkin R (80) 10 sayılı Tavsiye Kararı, Kurbanın ceza yasaları ve usulü çerçevesinde konumuna ilişkin R (85) 11 sayılı Tavsiye Kararı ve Kurbanlara yardım ve kurban konu­muna itilmenin önlenmesine ilişkin R (87) 11 sayılı Tavsiye Kararı.